Wystawa Dukla. Usprawiedliwienie obecności Urszula Łojko-Smogorzewska

Wernisaż wystawy Dukla. Usprawiedliwienie obecności Urszula Łojko-Smogorzewska odbędzie się w dniu 27 lipca 2024 roku o godzinie 17:00 w Muzeum Historyczne-Pałac w Dukli. Kuratorem wystawy będzie dr Mirosław Rymar. Wystawę można oglądać do 27 sierpnia 2024 roku.

"Dukla Usprawiedliwienie obecności" to propozycja intelektualna i plastyczna, której nie można włożyć między bajki. Intuicyjnie posługując się malarskim skrótem i syntezą form szuka takich znaków, które najtrafniej uchwycą wybrany motyw. Rezygnuje z gadatliwego referowania błahostek ale z czułością wyjmuje z hałaśliwego tła delikatne niuanse kolorystyczne. Dzieje się to wszystko w łagodnym skupieniu, złotym świetle, aktualnej, realnej, beskidzkiej czasoprzestrzeni. Obrazom w miejsce opisów towarzyszą poetyckie didaskalia, osobiste jak listy z domu albo do domu, którym niespodziewanie stała się dla mnie Dukla.

Urszula Łojko-Smogorzewska - artystka malarka, absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 2019 roku uzyskała tytuł doktorski. Pracuje w technice malarstwa olejnego i enkaustycznego na płótnie, batiku na jedwabiu i drewnie oraz obrazu ceramicznego. Inspiracje dla swojej pracy twórczej znajduje w pejzażu przyrodniczym i kulturowym Karpat. Mieszka w Dukli.

O twórczości Artystki pisze kurator wystawy dr Mirosław Rymar:
To, co niewątpliwie zwraca uwagę po zetknięciu się z pracami Urszuli Łojko-Smogorzewskiej, to prostota formy i obezwładniające oddziaływanie barw. Jej obrazy inspirowane są głównie natura, często pejzażem, przy czym maja charakter niezwykle emocjonalnego, szybkiego zapisu ulotnych doznań.(…) Przy użyciu ograniczonej ilości środków Łojko-Smogorzewska oddaje całe bogactwo natury oraz własnych przeżyć. Mocne plamy barwne w jej obrazach – często jedynie dwie lub trzy – definiują całość układu kompozycji, wzbogaconej często wspomnianymi linearnymi akcentami. Płaszczyzny barwne nie są jednorodne. Raz wydają się być płaskie, niemal „plakatowe”, innym razem są zróżnicowane, delikatne, kładzione na płótno w sposób przypominający akwarele. Kompozycje raz bywają utrzymane w obrębie jednej tonacji, są prawie monochromatyczne, kiedy indziej zestawione są z kolei na zasadzie silnego kontrastu dopełniających się barw. Co zauważalne – w żadnym razie nie wynika to z twórczego wyrachowania czy akademickiej wiedzy, ale stanowi naturalna ścieżkę twórczego ujścia dla osobistych emocji.
(…) Artystka buduje niezwykle bogata przestrzeń, przy czym nie chodzi tu jedynie o przestrzeń rzeczywista, ale również – a może przede wszystkim – o przestrzeń jej osobistych odczuć, wyobraźni, sposobu odczuwania oraz głębokiej relacji emocjonalnej ze światem natury. Natury rozumianej szeroko, bo dotykającej nie tylko sfery zewnętrznej, ale również istoty jej wnętrza. Urszula zdaje się wnikać do jej głębi, po czym odkrywa przed nami całe jej bogactwo. Autorka wypracowała swój własny, unikatowy, rozpoznawalny styl. Często stosuje również oryginalna technikę, polegająca na zastosowaniu ceramicznych podobrazi, które dodatkowo, poprzez swoja fakturę, wzbogacają fakturę warstwy malarskiej. W pracach Urszuli Łojko-Smogorzewskiej próżno szukać patosu, podniosłej symboliki czy tez z góry określonych, precyzyjnych, skomplikowanych układów kompozycyjnych. Zamiast tego otrzymujemy ogrom pozytywnych emocji, uzewnętrznionych poprzez niczym nie skrepowana radość tworzenia i spontanicznego rejestrowania tego, co w danej chwili urzekło czy tez zaabsorbowało Autorkę, która piękno potrafi odkryć dosłownie wszędzie, przy czym Ona nie szuka go – Ona dostrzega je we wszystkim, co ja otacza. Z pozoru banalne motywy, na jej płótnach staja się wyjątkowe i ważne. Z jej prac tchnie wyjątkowy optymizm, którym bez reszty dzieli się z Odbiorca, to afirmacja życia w pełnej jego krasie ubrana w barwy osobistych emocji. Pomimo ogromnej ekspresji wyrazu, jest to wszakże malarstwo bardzo kameralne, intymne – to cały świat Urszuli, jej własny prywatny świat, który dzięki woli Artystki staje się bliski również nam.