Wystawa Agaty Kubiak-Maj w Piwnicy PodCieniami

Dyrektor Muzeum Rzemiosła w Krośnie zaprasza na uroczyste otwarcie wystawy Agaty Kubiak-Maj „Skala 1:50 obrazy transferyczne”. Wernisaż odbędzie się w czwartek 18 lipca 2024 roku o godzinie 18.00 w Piwnicy PodCieniami (Krosno, Rynek 5), wstęp wolny. Wystawę będzie można zwiedzać do 11 sierpnia 2024 roku.

Agata Kubiak-Maj jest absolwentką wydziału sztuk pięknych Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie uzyskała dyplom z malarstwa w pracowni prof. Mieczysława Ziomka w 1999 roku. Po studiach współprowadziła pracownię witrażu artystycznego w Kraśniku w latach 1999-2006. Następnie w latach 2009-2011 uczestniczyła w kursie architekta wnętrz w Reid Kerr College w Paisley (Szkocja). Jej praca skupia się głównie na rysunku i malarstwie, a od ukończenia studiów zajmuje się również pracą dydaktyczną. Od 2017 roku pracuje w średniej szkole specjalnej w okolicy Glasgow. Realizując się zarówno jako artystka, jak i nauczycielka, cieszy się możliwością dzielenia się swoją pasją i wiedzą z innymi.

AGATA KUBIAK -MAJ studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Mieczysława Ziomka obroniła w 1999 roku. Jako ówczesny prodziekan ds. studentów miałem niezwykły zaszczyt i satysfakcję wręczenia jej tegoż Dyplomu podczas zakończenia studiów.
Myślę, że podstawowe fakty z ćwierćwiecza działalności zawodowej i twórczej Agaty znajdą się w biogramie, ja chciałbym skupić się na warstwie ideowej jej poszukiwań artystycznych. Sama deklaruje: „od roku 2010 realizuję autorską koncepcję twórczą zainspirowaną procesem projektowania wnętrz o nazwie ”Projekt skala 1:50”. Powstałe prace rysunkowo- malarskie to moje wariacje na temat planów, przekrojów, elementów i narzędzi, które wykorzystuje się podczas projektowania.” Trudno o bardziej jasne i precyzyjne określenie obszaru jakim interesuje się artystka.

Sądzę jednak, że ta idea interesowała Agatę zawsze. Świadczy o tym chociażby zestaw prac dyplomowych, gdzie inspiracją były dość konkretne wnętrza ujęte w poetyckiej, pełnej powietrza, malarskiej formie.
Musiało minąć z górą 11 lat mniej lub bardziej intensywnych poszukiwań twórczych, by nagle za sprawą I nagrody w toruńskim ”Dziele Roku”, okazało się, że znalazła adekwatne środki artystyczne dla realizowania swoistej idei wnętrza. Idei, w znaczeniu otwartym, o nieprzebranych możliwościach, za pomocą wypracowanego kodu [”alfabetu”] wyrażenia pragnień, niepokojów swojej artystycznej duszy.

Autorka często podkreśla, że jej obrazy są abstrakcyjne, ale czy przez to niezrozumiałe dla widza? Śmiem twierdzić, że tak nie jest, wymagają jedynie uważnego skupienia podczas oglądania i zrozumienia, że daje nam możliwość, nie narzucając swojej, własnej ich interpretacji.
Nie tytułuje swoich obrazów, co stanowić może dla piszącego pewne utrudnienie, ale skłania do bardziej ogólnych całościowych refleksji.
Prezentowane prace są już dalekie od „Projektów w skali”, a stanowią , moim zdaniem , wizje artystki obrazujące jej wewnętrzną rzeczywistość, jej stosunek do życia i świata.
Widać to wyraźnie w szczególnie ostatnich obrazach, w których przestrzeń malarska staje się bardziej kolorowa i przez to jeszcze bardziej współgrająca z kodem używanych znaków.
Stanowi to swoisty abstrakcyjny transfer z umownej technicznej rzeczywistości projektowej w obraz wewnętrznych malarskich poszukiwań, co jest, moim zdaniem, siłą jej sztuki.